شرح زندگی و نقد آثار وحشی بافقی

• مقدمه و ياد داشت نويسنده
  

  به نام آنكه «نخل زبان را رطب نوش داد» و «درّ سخن را صدف گوش داد»، به نام زيباترين واژه‏ هاى كتاب آفرينش، پنهان‏ترين زواياى زيبايى و روشن‏ترين آيینه‏ هاى تجلّى.

  ما چه بخواهيم و چه نخواهيم بايد بپذيريم كه روحمان با شعر، دوستى بسيار ديرين و پيوندى جاويدان و ناگسستنى دارد. سهم شعر در حراست و نگاهبانى زبان پرارج پارسى در ادب و عرفان اين سرزمين بسيار زياد و چشمگير بوده است . شعر ، يار ديرين و دلبر شيرين مردم اين مرز و بوم است و طىّ قرون و اعصار با روح و جان ما درآميخته است.